Nieuw verdrag voor bescherming internationale wateren

Na jarenlange onderhandelingen is er een nieuw internationaal verdrag voor de bescherming van het zeeleven in de oceanen. Het verdrag betreft de internationale wateren en moet nog wel geratificeerd worden door alle lidstaten.

Het verdrag is al z’n twintig jaar in de maak. Maar sinds de VN-resolutie van 2015 kwam het proces echt in beweging. Er volgden vijf gespreksrondes, waarbij IUCN een belangrijke rol had. Na een laatste vergaderronde van 38 uur ligt er nu een verdrag waarin afspraken zijn gemaakt over de bescherming van de internationale wateren. Dat wil zeggen de gebieden die buiten de rechtsmacht van een staat vallen. Die zijn van niemand en dus van iedereen. Dit omvat ongeveer tweederde van alle oceanen.

Bescherming oceaan

Volgens het verdrag gaat een nieuwe VN-organisatie toezien op de bescherming van de internationale wateren. Het doel is dat in 2030 30 procent beschermd is tegen overmatige scheepvaart, visserij en mijnbouw. “Het verdrag zal gebiedsgebaseerde managementtools implementeren, waaronder beschermde mariene gebieden (MPA’s), en zal menselijke activiteiten op volle zee reguleren”, aldus de Nederlandse Vissersbond.

Europêche

De Europese visserij-organisatie Europêche reageert positief op het verdrag. “Visserij is de meest gereguleerde activiteit op volle zee en is een goed voorbeeld van hoe mariene ecosystemen goed kunnen worden beheerd en beschermd”, zegt Javier Garat, President van Europêche. “Als we degelijke gegevens hebben over mariene ecosystemen op volle zee, is dat vooral te danken aan de gegevens die door onze vissers zijn gerapporteerd. Geen enkele andere maritieme activiteit opereert binnen een raamwerk dat zo transparant en effectief is als wij.”

Vissersbond

Ook Johan Nooitgedagt, voorzitter Nederlandse Vissersbond, gelooft dat vissers een belangrijke rol kunnen spelen bij de bescherming van het zeeleven. “We moeten niet vergeten dat de vissers overal op het water, of het nu de oceaan, de Noordzee of het IJsselmeer is, de ogen en oren zijn om de natuurwaarden te bewaken. Ze nemen het eerst de onregelmatigheden waar. Dat betekent dat bij vervuilingen, aanvaringen en andere rampen de vissers de eerste hulp zijn. Bescherming van natuurwaarden is in het belang van de vissers, maar dat betekent niet automatisch gesloten gebieden om te vissen. Dat is de omgekeerde wereld omdat dit zou betekenen dat visserij in alle gevallen schadelijk is voor de natuur. Dat is gewoon niet waar. Visserij moet een onderdeel van de natuur zijn en dan kun je het hooguit hebben over de aard en de omvang van de visserij. Visserij is ook voedselvoorziening en dat moet natuurlijk op een verantwoorde manier door blijven gaan.”

Bron: Vissersbond / FD